Η κυστίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή της ουροδόχου κύστης, συγκεκριμένα, στη φλεγμονή του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης. Πρόκειται για μικρόβιο που δια μέσω της ουρήθρας εισέρχεται στην κύστη. Είναι μια αρκετά κοινή λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, η οποία επηρεάζει και τα δύο φύλα όλων των ηλικιών με μία ιδιαίτερη αγάπη στις γυναίκες.
Περίπου το 80% όλων των μολύνσεων του ουροποιητικού συστήματος προκαλούνται από το Escherichia coli. Αυτό το βακτήριο αποτελεί μέρος της υγιούς εντερικής χλωρίδας. Ωστόσο, οι παθογόνες μορφές μπορεί να εισβάλλουν μέσα στην κύστη μέσω της ουρήθρας και να προκαλέσουν λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Μάλιστα, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ιδιαίτερα μεταξύ των ασθενών με τη χρήση του ουροποιητικού καθετήρα.
Τι προκαλεί την κυστίτιδα;
Η χρήση ταμπόν.
Όταν ένας ουροκαθετήρας αλλάζει, μπορεί να υπάρξει βλάβη στην περιοχή.
Υπάρχει μια υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της κυστίτιδας μεταξύ των γυναικών που χρησιμοποιούν το διάφραγμα για την αντισύλληψη, σε σύγκριση με σεξουαλικά ενεργές γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν.
Ο ασθενής δεν κενώνει την κύστη του εντελώς δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ευνοεί τον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων στην κύστη. Αυτό είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο στις εγκύους, αλλά και στους άνδρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα προστάτη.
Οι σεξουαλικά ενεργές γυναίκες έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τα βακτήρια που εισέρχονται μέσω της ουρήθρας.
Μέρος του ουροποιητικού συστήματος μπορεί να μπλοκαριστεί.
Προβλήματα στα νεφρά.
Η έντονη σεξουαλική δραστηριότητα αυξάνει τις πιθανότητες της σωματικής βλάβης ή τη δημιουργία μωλώπων, όπου με τη σειρά τους καθιστούν την πιθανότητα εμφάνισης της κυστίτιδας υψηλότερη.
Το άνοιγμα της ουρήθρας μιας γυναίκας είναι πολύ πιο κοντά στον πρωκτό από ό, τι στους άνδρες. Κατά συνέπεια, υπάρχει υψηλότερος κίνδυνος βακτηρίων που εισέρχονται στην ουρήθρα από τον πρωκτό.
Οι ειδικοί λένε ότι η πλειοψηφία των γυναικών θα εμφανίσει τουλάχιστον μία φορά κυστίτιδα κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ένας σημαντικός αριθμός γυναικών έχει εμφανίσει περισσότερες από μία.
Η κυστίτιδα στους άνδρες τείνει να είναι δυνητικά πιο σοβαρή. Είναι πιο πιθανό να προκαλείται από κάποια άλλη σοβαρή υποκείμενη κατάσταση, όπως μια λοίμωξη του προστάτη, του καρκίνου, απόφραξη ή προβλήματα στον προστάτη. Στις περισσότερες περιπτώσεις η έγκαιρη θεραπεία είναι αποτελεσματική και το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί.
Ποια είναι τα συμπτώματα της κυστίτιδας;
Τα ούρα μπορεί να έχουν ίχνη αίματος
Τα ούρα είναι σκούρα ή θολά
Ισχυρή μυρωδιά
Πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης
Πόνος στην κοιλιά
Δυσουρία
Η συχνή ανάγκη για ούρηση
Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
Όταν τα παιδιά πάθουν κυστίτιδα μπορεί να έχουν τα παραπάνω συμπτώματα, καθώς και εμετό και γενική αδυναμία.
Διάγνωση κυστίτιδας
Η καλλιέργεια ούρων είναι απαραίτητη σε αυτήν την περίπτωση για να καθοριστεί ο τύπος των βακτηρίων στα ούρα και η συνταγογράφηση του κατάλληλου αντιβιοτικού.
Οι περισσότεροι παθολόγοι μπορεί να προχωρήσουν σε περαιτέρω εξετάσεις καθώς ο ασθενής μπορεί να είναι φορέας κάποιου σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος (ΣΜΝ). Τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα έχουν συχνά συμπτώματα παρόμοια με την κυστίτιδα.
Ποια είναι η θεραπεία για την κυστίτιδα;
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η ήπια κυστίτιδα θεραπεύεται μόνη της μέσα σε λίγες ημέρες. Σε περίπτωση όμως που διαρκέσει περισσότερο από τέσσερις ημέρες επισκεφτείτε τον παθολόγο σας.
Οι ηλικιωμένοι, και εκείνοι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως τα άτομα με διαβήτη έχουν υψηλότερο κίνδυνο διάδοσης της λοίμωξης στο νεφρό, καθώς και άλλες επιπλοκές.
Σπιτικές συνταγές
Πίνετε άφθονα υγρά. Αυτό θα βοηθήσει να ξεπλύνετε τα βακτήρια από το σύστημα.
Μην καταναλώνετε αλκοόλ.
Το κιτρικό νάτριο ή κιτρικό κάλιο σε σακουλάκια ανακουφίζουν τα συμπτώματα.
Ο χυμός cranberry έχει αποδειχθεί ότι είναι ευεργετικός για το ουροποιητικό σύστημα. Πιο ειδικά, ο χυμός αυτός έχει συμπυκνωμένες ταννίνες και προανθοκυανιδίνες που έχει βρεθεί ότι αναστέλλουν τη δραστικότητα του E. coli εμποδίζοντας τα βακτήρια να κολλήσουν σε βλεννογόνες επιφάνειες που ευθυγραμμίζουν την κύστη και το έντερο, βοηθώντας να καθαρίσει τα βακτήρια του ουροποιητικού συστήματος.
Απέχετε από το σεξ, ενώ έχετε μολυνθεί.
Πρόληψη κυστίτιδας
Πρακτική καλής υγιεινής μετά το σεξ, ειδικά των γυναικών. Δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε ουδέτερα σαπούνια γύρω από τα γεννητικά όργανα και όχι αρωματικά.
Όταν ουρείτε προσπαθήστε να βεβαιωθείτε ότι έχετε αδειάσει την κύστη σας εντελώς.
Αν αισθάνεστε ότι πρέπει να ουρήσετε, μην το αναβάλετε.
Αποφύγετε τα στενά εσώρουχα και το στενό παντελόνι.
Να φοράτε βαμβακερά εσώρουχα.
Σκουπίστε από εμπρός προς τα πίσω.
Αδειάστε την κύστη το συντομότερο δυνατό μετά το σεξ.
Το κάπνισμα αποτελεί κοινωνική μάστιγα. Οι επιπτώσεις του καπνίσματος στον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολλές και αφορούν πολλά συστήματα.
Πολλές παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος συνδέονται με το κάπνισμα, οι κυριότερες των οποίων είναι η βρογχίτιδα, η χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια (το κάπνισμα αποτελεί το βασικότερο παράγοντα ανάπτυξής της), η πνευμονική υπέρταση, το άσθμα, οι διάμεσες πνευμονικές νόσοι και βεβαίως ο καρκίνος του πνεύμονα.
Επίσης το κάπνισμα προκαλεί μεγάλες βλάβες στα αγγεία λόγω της αρτηριοσκλήρυνσης. Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα οι καπνιστές πεθαίνουν 7 χρόνια νωρίτερα από τους μη καπνιστές.
Το κάπνισμα επίσης ευθύνεται για πολλές συγγενείς γενετικές ανωμαλίες στα έμβρυα εγκύων που καπνίζουν, ενώ είναι σημαντικός παράγοντας για την ανδρική και γυναικεία υπογονιμότητα, αλλά και για το επίκαιρο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας του νέου άνδρα της σύγχρονης κοινωνίας.
Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπεται η συμβολή του καπνίσματος στον ολοένα και πιο συχνό καρκίνο του στόματος.
Παρόλο που επτά στους δέκα καπνιστές επιθυμούν να κόψουν το κάπνισμα, μόνο ένα ποσοστό 2,5% καταφέρνουν να απαλλαγούν μόνοι τους από αυτό.
Ο Ωτοβελονισμός είναι η πιο αποτελεσματική και εύκολη μέθοδος που μπορεί να βοηθήσει στη διακοπή του καπνίσματος.
Με ποιό τρόπο δρα ο Ωτοβελονισμός;
Ο Ωτοβελονισμός προάγει την απελευθέρωση ενδορφινών (ενδογενείς ουσίες με χαλαρωτική και αναλγητική δράση). Οι ουσίες αυτές μεταφέρονται με την κυκλοφορία του αίματος, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό και τα νευρικά κύτταρα σε ειδικούς νευρώνες του εγκεφάλου, όπου μιμούνται τη δράση της νικοτίνης, συμπληρώνοντας το κενό που δημιουργείται από την έλλειψή της.
Η προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος επηρεάζει άμεσα το Νευρικό Σύστημα. Λίγες ώρες μετά το τελευταίο τσιγάρο, ο καπνιστής παρουσιάζει συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης, όπως εκνευρισμό, μειωμένη συγκέντρωση, κακή διάθεση, κεφαλαλγία, κόπωση κ.ά.
Οι ενδορφίνες που παράγονται με τη βοήθεια του βελονισμού, μειώνουν την ένταση των συμπτωμάτων αυτών και ανακουφίζουν τον καπνιστή από την ψυχική πίεση και το άγχος.
Με την πρώτη κιόλας συνεδρία βελονισμού:
- Μειώνεται η επιθυμία για κάπνισμα
- Μειώνεται το σύνδρομο στέρησης
- Αρχίζει να προκαλείται μια απέχθεια στον καπνό
Πόσες συνεδρίες χρειάζονται;
Συνήθως χρειάζονται περίπου 2-5 συνεδρίες (εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, την ψυχική και σωματική του κατάσταση και το περιβάλλον στο οποίο ζει και εργάζεται). Αν όμως ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα (ημέρες ή μήνες), ο πρώην καπνιστής νιώσει την επιθυμία να καπνίσει, συνιστάται να κάνει ακόμη 1-2 συνεδρίες βελονισμού.
Ποιά είναι τα ποσοστά επιτυχίας;
Τα ποσοστά επιτυχίας είναι περίπου 70%. Από αυτούς το 20% θα υποτροπιάσει το πρώτο εξάμηνο και ένα επιπλέον 10% μέσα στον πρώτο χρόνο. Μετά τον ενάμιση χρόνο η πιθανότητα υποτροπής είναι ελάχιστη.
Τα ποσοστά αποτυχίας και υποτροπής οφείλονται στο γεγονός ότι ο Ωτοβελονισμός βοηθάει όσους έχουν πραγματικά τη διάθεση και έχουν αποφασίσει να κόψουν το κάπνισμα και όχι όσους έστω και υποσυνείδητα ανταγωνίζονται τη μέθοδο και δεν έχουν κατά βάθος σκοπό να αλλάξουν συνήθειες.
Υπάρχουν παρενέργειες;
Οι νανοβελόνες που χρησιμοποιούνται είναι αποστειρωμένες, μιας χρήσεως και δεν υπάρχει πιθανότητα μόλυνσης. Η τοποθέτησή τους είναι ανώδυνη.
Τα πόδια μας είναι ίσως το σημείο του σώματος που καταπονείται περισσότερο καθώς κουβαλούν όλο μας το βάρος και μας στηρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Τι μπορεί όμως να μας πει η υγεία των ποδιών μας για τη συνολική υγεία του οργανισμού;
Κρύα πόδια, ζεστή καρδιά;
Εάν τα πόδια σας είναι διαρκώς κρύα μπορεί να είναι αποτέλεσμα κακής κυκλοφορίας του αίματος. Η κακή κυκλοφορία πολλές φορές σχετίζεται με το κάπνισμα, την υψηλή αρτηριακή πίεση ή τα καρδιακά προβλήματα. Η νευρική βλάβη του μη ελεγχόμενου διαβήτη μπορεί επίσης να προκαλεί κρύα αίσθηση στα πόδια. Άλλα πιθανά αίτια είναι ο υποθυρεοειδισμός και η αναιμία. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ώστε να εντοπίσετε οποιοδήποτε τυχόν υποβόσκον πρόβλημα.
Πόνος στα πόδια
Όταν αισθάνεστε πόνο στα πόδια σας μετά από μία δύσκολη μέρα πιθανότατα θα ρίξετε το φταίξιμο στα παπούτσια σας. Ωστόσο ο πόνος που δεν προκαλείται από δωδεκάποντα τακούνια ίσως οφείλεται σε ένα κάταγμα καταπόνησης, δηλαδή μία μικρή ρωγμή σε κάποιο κόκκαλο. Πιθανά αίτια: η πολύ έντονη άσκηση, τα αθλήματα υψηλών κραδασμών (όπως το μπάσκετ) και το τρέξιμο αποστάσεων. Η εξασθένηση των οστών λόγω οστεοπόρωσης αυξάνει τον κίνδυνο για τέτοιου είδους κακώσεις.
Άσπρα, κόκκινα, μπλε δάχτυλα
Αν πάσχετε από το σύνδρομο Raynard μπορεί να παρατηρήσετε τα δάχτυλά σας να αλλάζουν απόχρωση από φυσιολογική σε άσπρη, μετά σε μπλε , σε κόκκινη και να επανέρχονται πάλι στο φυσιολογικό. Αυτό οφείλεται στο ξαφνικό στένεμα των αρτηριών, μία κατάσταση που ονομάζεται αγγειοσπασμός. Το στρες ή οι αλλαγές στη θερμοκρασία μπορεί να πυροδοτήσουν τους αγγειοσπασμούς αυτούς, που συνήθως δεν οδηγούν σε άλλα προβλήματα υγείας. Το σύνδρομο αυτό μπορεί επίσης να συνδέεται με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο Sjögren ή προβλήματα θυρεοειδούς.
Πόνος στη φτέρνα
Η πιο κοινή αιτία για τον πόνο στη φτέρνα είναι η επονομαζόμενη planta faciitis, φλεγμονή του πελματιαίου ιστού. Ο πόνος μπορεί να είναι πιο έντονος όταν ξυπνάτε και ενώ σηκώνεστε ασκείτε πίεση στο οστό της πτέρνας. Άλλα αίτια μπορεί να είναι η αρθρίτιδα, η έντονη άσκηση, τα παπούτσια που δεν εφαρμόζουν καλά και η τενοντίτιδα. Σπανιότερα αίτια περιλαμβάνουν τα οστεόφυτα των οστών στο κάτω μέρος του ποδιού, την ύπαρξη φλεγμονής, κατάγματος ή όγκου στο οστό.
Σύρσιμο των ποδιών
Κάποιες φορές το πρώτο σημάδι ενός προβλήματος είναι η αλλαγή στον τρόπο που περπατάμε – ένα πιο πλατύ βάδισμα ή ένα ελαφρύ σύρσιμο των ποδιών. Το αίτιο μπορεί να είναι η αργή απώλεια της φυσιολογικής αίσθησης στα πόδια που προκαλείται από κάποια περιφερειακή νευρική βλάβη. Περίπου το 30% αυτών των περιπτώσεων συνδέεται με τον διαβήτη. Η νευρική βλάβη μπορεί επίσης να οφείλεται σε κάποια μόλυνση, σε ανεπάρκεια βιταμινών και σε αλκοολισμό. Σε αρκετές περιπτώσεις κανένας δεν γνωρίζει τι προκάλεσε τη βλάβη αυτή.
Πληκτροδακτυλία
Στην πληκτροδακτυλία το σχήμα των δακτύλων των ποδιών (και συχνά και των χεριών) αλλάζει. Τα νύχια είναι πιο στρογγυλά στην κορυφή και καμπυλώνουν προς τα κάτω. Το πιο συχνό αίτιο της κατάστασης αυτής είναι η πάθηση των πνευμόνων αν και μπορεί να προκαλείται και από καρδιακές παθήσεις, ηπατικές και πεπτικές διαταραχές ή ορισμένες μολύνσεις. Κάποιες φορές η πληκτροδακτυλία εμφανίζεται ενδοοικογενειακά χωρίς να συντρέχει κάποια υποβόσκουσα ασθένεια.
Πρησμένα πόδια
Συνήθως πρόκειται για μία προσωρινή ενόχληση που προκαλείται από την ορθοστασία ή την ακινησία, όπως σε περιπτώσεις μεγάλων πτήσεων, και κυρίως στις εγκυμονούσες. Αντιθέτως, όταν το πρήξιμο των ποδιών δεν υποχωρεί ίσως είναι σημάδι μία σοβαρής ιατρικής κατάστασης. Το επίμονο πρήξιμο των ποδιών μπορεί να οφείλεται σε κακή κυκλοφορία του αίματος, σε προβλήματα στο λεμφικό σύστημα ή στην ύπαρξη θρόμβου. Άλλοι παράγοντες είναι οι νεφρικές διαταραχές ή η υπολειτουργία του θυρεοειδούς. Αν παρατηρήσετε επίμονο πρήξιμο των ποδιών σας συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
Κάψιμο στα πόδια
Η αίσθηση καψίματος στα πόδια είναι συνηθισμένη στους διαβητικούς με περιφερειακή νευρική βλάβη. Μπορεί επίσης να προκληθεί από ανεπάρκεια Βιταμίνης Β, από το «πόδι του αθλητή», από χρόνιες νεφρικές παθήσεις, από κακή κυκλοφορία στα πόδια (περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις) ή από υποθυρεοειδισμό.
Πληγές που δεν επουλώνονται
Τα έλκη στα πόδια που δεν επουλώνονται είναι ένα βασικό προειδοποιητικό σημάδι για την ύπαρξη διαβήτη. Ο διαβήτης μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση των ποδιών, την κυκλοφορία και τη φυσιολογική επούλωση των πληγών με αποτέλεσμα ακόμα και μία απλή φουσκάλα να δημιουργεί πρόβλημα. Τα έλκη αυτά επίσης είναι επιρρεπή σε μολύνσεις. Οι διαβητικοί πρέπει να πλένουν και να στεγνώνουν τα πόδια τους και να τα ελέγχουν για τυχόν πληγές καθημερινά. Η αργή επούλωση των πληγών στα πόδια μπορεί επίσης να προκαλείται από κακή κυκλοφορία που οφείλεται σε καταστάσεις όπως οι περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις.
Πόνος στο μεγάλο δάκτυλο
Η ουρική αρθρίτιδα είναι η βασική αιτία για τον ξαφνικό πόνο στο μεγάλο δάκτυλο που συνήθως συνοδεύεται από κοκκινίλα και πρήξιμο. Η οστεοαρθρίτιδα είναι επίσης ένας από τους ενόχους για την κατάσταση αυτή. Εάν η άρθρωση είναι άκαμπτη μπορεί να οφείλεται σε δυσκαμψία του μεγάλου δακτύλου (hallux rigidus), μία επιπλοκή της αρθρίτιδας κατά την οποία αναπτύσσεται μία επώδυνη άκανθος στο οστό. Αν πρόκειται για αθλητή, πολύ πιθανό ο πόνος να οφείλεται σε διάστρεμμα της 1ης Μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης (turf toe), μία κατάσταση που προκαλείται από βλάβη των συνδέσμων που περιβάλλουν την άρθρωση.
Πόνος στα μικρότερα δάκτυλα
Αν νιώθετε ότι περπατάτε πάνω σε κάτι σκληρό ή ο πόνος σας καίει στο μπροστινό σημείο του πέλματος και αντανακλάται στα δάκτυλα, ίσως πάσχετε από νεύρωμα του Morton, μία πάχυνση του ιστού γύρω από το νεύρο που εντοπίζεται συνήθως ανάμεσα από το τρίτο και το τέταρτο δάκτυλο. Είναι κατά οκτώ με δέκα φορές συχνότερο στις γυναίκες και οφείλεται σε τραυματισμό ή σε υπερβολική πίεση στα δάκτυλα.
Φαγούρα στα πόδια
Η φαγούρα στα πόδια μπορεί να οφείλεται στο «πόδι του αθλητή», μία μυκητιασική μόλυνση που είναι πολύ συχνή κυρίως στους άνδρες ηλικίας 20-40 ετών. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε δερματίτιδα, δηλαδή σε αντίδραση σε κάποιο χημικό ή προϊόν περιποίησης, και να συνοδεύεται από κοκκινίλα ή εμφάνιση ξηρών περιοχών. Εάν το δέρμα στην περιοχή που έχετε φαγούρα, είναι παχύ και μοιάζει να έχει εξανθήματα ίσως πρόκειται για ψωρίαση που οφείλεται σε υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Σπασμοί των ποδιών
Ένας ξαφνικός, οξύς πόνος στο πόδι είναι το σήμα κατατεθέν ενός μυϊκού σπασμού ή κράμπας που μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά. Η σωματική καταπόνηση και η μυϊκή κούραση είναι τα πιο κοινά αίτια εμφάνισής του. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν την κακή κυκλοφορία, την αφυδάτωση, καθώς και την ανεπάρκεια διάφορων στοιχείων στο σώμα όπως το Κάλιο, το Μαγνήσιο, το Ασβέστιο ή η Βιταμίνη D. Ρόλο επίσης μπορούν να παίξουν οι ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης ή όταν υπάρχουν διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδούς. Εάν οι σπασμοί είναι συχνοί ή έντονοι συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορούν να βοηθήσουν στο πρόβλημα της μυϊκής κούρασης.
Σπίλος (ελιά) στην πατούσα
Οι περισσότεροι συγχέουμε τον καρκίνο του δέρματος με την υπερέκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία οπότε δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε ασυνήθιστα σημάδια που μπορεί να υπάρχουν στις πατούσες μας. Παρόλαυτα το μελάνωμα, ο πιο επικίνδυνος δερματικός καρκίνος, εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές που δεν εκτίθενται στον ήλιο, όπως οι πατούσες. Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό να ελέγχουμε τις ελιές που υπάρχουν στις πατούσες καθώς τραυματίζονται εύκολα και είναι ιδιαίτερα επίφοβες στο να παρουσιάσουν πρόβλημα. Το μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και κάτω από το νύχι, όπου μπορεί να μοιάζει με μαύρο σημαδάκι.
Κίτρινα νύχια
Τα νύχια των ποδιών μπορούν να μας πουν πολλά για την υγεία μας. Μία μυκητιασική μόλυνση συχνά οδηγεί σε πάχυνση και κιτρίνισμα των νυχιών στα πόδια. Τα παχιά, κίτρινα νύχια μπορούν επίσης να είναι σημάδι μίας υποβόσκουσας ασθένειας όπως είναι το λεμφοίδημα (πρήξιμο που σχετίζεται με το λεμφικό σύστημα), οι πνευμονικές παθήσεις ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Κοιλονυχία
Τα νύχια σε αυτή την περίπτωση γίνονται κοίλα με έπαρση στις άκρες τους σαν κουτάλι. Μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό ή στη συχνή έκθεση σε διαλύματα που έχουν ως βάση το πετρέλαιο αλλά συχνά προκαλείται από ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό (σιδηροπενική αναιμία).
Άσπρα Νύχια
Κάποιος τραυματισμός στο νύχι ή η ύπαρξη ασθένειας σε κάποιο σημείο του σώματος μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση άσπρων περιοχών στα νύχια. Εάν το νύχι ή μέρος αυτού διαχωριστεί από τη βάση του λόγω κάποιου τραυματισμού, μόλυνσης ή ψωρίασης, το νύχι μπορεί να φαίνεται άσπρο. Αν το νύχι είναι ανέπαφο αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι άσπρο, μπορεί να είναι ένα σημάδι κάποιας πιο σοβαρής κατάστασης όπως ηπατική ασθένεια, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή διαβήτης. Συζητήστε με τον γιατρό σας για οποιαδήποτε ανησυχία.
Σκασίματα στα νύχια
Σκασίματα ή κοιλώματα στην επιφάνεια των νυχιών προκύπτουν από την αναδιοργάνωση της φυσιολογικής ανάπτυξης του νυχιού. Αυτή η ανωμαλία στην επιφάνεια των νυχιών εμφανίζεται σχεδόν τους μισούς ανθρώπους που πάσχουν από ψωρίαση.
Ο όρος «καρκίνος του μαστού» αναφέρεται στη νοσηρή ανάπτυξη κακοήθους όγκου στην ευρύτερη περιοχή του μαστού. Αποτελεί μία από τις πλέον συχνότερα εμφανιζόμενες μορφές καρκίνου σε παγκόσμιο επίπεδο, πρώτη σε αριθμό κρουσμάτων μεταξύ του γυναικείου πληθυσμού, ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο. Αποτελεί, επίσης, τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου μεταξύ των Ευρωπαίων γυναικών και την πρώτη μεταξύ καρκινοπαθών.
Ο καρκίνος του μαστού, στις διάφορες μορφές της νόσου, προκαλείται από άναρχο και αφύσικο πολλαπλασιασμό παθολογικών κυττάρων στους ιστούς του σώματος, που, συνακόλουθα, προκαλούν το σχηματισμό κακοήθους όγκου στην περιοχή του μαστού. Ο καρκίνος του μαστού, όπως και κάθε κακοήθης νεοπλασία, αποτελεί ουσιαστικά κυτταρική νόσο. Τα παθολογικά αυτά κύτταρα έχουν τη δυνατότητα διήθησης - διείσδυσης δηλαδή σε γειτονικούς ιστούς - και συνεπώς είναι σε θέση να επεκταθούν και να προκαλέσουν σοβαρές βλαπτικές συνέπειες στη λειτουργία του οργανισμού.
Ας σημειωθεί πως η εμφάνιση της νόσου σε άρρενες, παρ’ ότι σπανιότατη, δεν είναι άγνωστη. Όσον αφορά στις γυναίκες, ουσιαστικά όλες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου – όχι, όμως στον ίδιο βαθμό. Ορισμένα στατιστικά στοιχεία που αφορούν στην εμφάνιση των κρουσμάτων είναι αρκετά διαφωτιστικά.
Στατιστικά στοιχεία
Κρούσματα
Σύμφωνα με τη Διεθνή Έκθεση για τις καρκινικές νόσους που παρουσιάστηκε στη Γενεύη της Ελβετίας τον Απρίλιο του 2003 από την IARC (International Agency for Research on Cancer), ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο κοινή μορφή καρκίνου μεταξύ των γυναικών, με περίπου 1.000.000 νέα κρούσματα παγκοσμίως. Στις Η.Π.Α. τα κρούσματα ξεπερνούν τα 200.000 ετησίως, ενώ στην Ελλάδα διαγιγνώσκονται περίπου 4.500 γυναίκες με καρκίνου του μαστού κάθε χρόνο. Υπολογίζεται (βάσει στοιχείων του έτους 2002) ότι 1 στις 8 γυναίκες στην Αμερική και 1 στις 9 στην Ευρώπη θα νοσήσει από κακοήθη μαστική νεοπλασία κάποια στιγμή στη ζωής της. Μόλις το 30% από τις γυναίκες αυτές έχει ιστορικό κληρονομικότητας στην οικογένειά των. Στην Ελλάδα το αναλογικό ποσοστό κρουσμάτων είναι 1 στις 12.
Είναι ενδιαφέρον ότι, στην Ευρώπη, το 60% των κρουσμάτων καρκίνου του μαστού διαγιγνώσκεται σε πρώιμο στάδιο – ποσοστό που στην Ελλάδα μόλις και μετά βίας εγγίζει το 5%. Τα στοιχεία αυτά καταδεικνύουν πόσο ελλιπής είναι η σχετική ενημέρωση μεταξύ των Ελληνίδων, γεγονός εξαιρετικά λυπηρό, αν λάβουμε υπόψη τις δυνατότητες πλήρους ίασης που παρέχει μία έγκαιρη διάγνωση.
Το πενταετές ποσοστό επιβίωσης σε περιπτώσεις διάγνωσης σε πρώιμο στάδιο φθάνει ως και το 95%, στοιχείο που υποδηλώνει πως ο καρκίνος του μαστού μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς για την πλειονότητα των γυναικών που φροντίζουν να τον εντοπίσουν έγκαιρα, μέσω συχνών προληπτικών ελέγχων και ψηλάφησης του στήθους. Αν και μόλις το 20% των διογκώσεων που μπορεί να εντοπιστούν μέσω της ψηλάφησης ενδέχεται να είναι καρκινογόνο, όλες πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά από γιατρό αμέσως μετά τον εντοπισμό τους.
Τα ποσοστά θανάτου από καρκίνο του μαστού χαρακτηρίζονται από πτωτική τάση από τις αρχές του 1990, με τις μεγαλύτερες μειώσεις να εντοπίζονται στις γυναίκες κάτω των 50. Οι ερευνητές αποδίδουν την πτώση αυτή στην έγκαιρη διάγνωση μέσω μαστογραφιών καθώς και στις βελτιώσεις που έχουν επέλθει στις σχετικές θεραπευτικές αγωγές. Ο αριθμός των ατόμων που έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία τον καρκίνο του μαστού αυξάνεται συνεχώς - από τον Ιανουάριο του 2006, υπήρξαν περίπου 2,5 εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ που, βάσει της έκθεσης, έχουν ξεπεράσει με επιτυχία την περιπέτεια του καρκίνου του μαστού.
Αίτια
Κληρονομικότητα
Υπολογίζεται πως μόλις το 5 - 10% των κρουσμάτων καρκίνου του μαστού σχετίζεται όντως με παράγοντες κληρονομικότητας. Η πλειονότητα των κρουσμάτων προκύπτει από βλάβες στο γενετικό υλικό των μαστικών κυττάρων, που προκαλούνται από διάφορους παράγοντες κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Ωστόσο, δύο γονίδια, γνωστά ως BRCA 1 και BRCA 2, έχουν προσδιοριστεί ως παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκίνου του μαστού όταν έχουν υποστεί γενετική αλλοίωση.
Ομάδες Υψηλού Κινδύνου
Πληθώρα μελετών έχει βοηθήσει τους επιστήμονες να προσδιορίσουν ορισμένους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη κακοήθους νεοπλασίας στο μαστό. Αναφέρονται οι κυριότεροι:
Ηλικία
Στοιχεία αποδεικνύουν πως ο καρκίνος του μαστού μπορεί να προκύψει σε οποιαδήποτε ηλικία μετά την εφηβεία. Ωστόσο, τα ποσοστά εμφάνισής του αυξάνονται όσο ανεβαίνουμε τις ηλικιακές κλίμακες. Υπολογίζεται πως μία γυναίκα 70 χρονών μπορεί να αντιμετωπίζει ως και διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού από μία γυναίκα που έχει μόλις περάσει την εμμηνόπαυση.
Τα ποσοστά απεικονίζουν τα συμπεράσματα αυτά με ενάργεια: για γυναίκες ηλικίας 15 – 39 ετών το ποσοστό εμφάνισης καρκίνου μαστού αγγίζει το 0,5%. Για γυναίκες από 40 – 59 ετών το ποσοστό ανεβαίνει στο 4%, ενώ τις ηλικίες άνω των 60, το ποσοστό υπολογίζεται στο 7%. Ας σημειωθεί πως η πλειονότητα των κρουσμάτων προκύπτει σε γυναίκες άνω των 50, και περισσότερα από τα μισά αφορούν γυναίκες άνω των 60.
Κληρονομικότητα
Παρ’ ότι η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει ρόλο σε ποσοστό μικρότερο του 10% επί των κρουσμάτων, έχει αποδειχτεί πως είναι ένας βασικός παράγοντας κινδύνου. Γυναίκες με εξ αίματος συγγενείς που έχουν νοσήσει αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό.
Το ποσοστό κινδύνου εμφανίζεται αντιστρόφως ανάλογο με την ηλικία εμφάνισης της νόσου: όσο νεότερο ήταν το μέλος της οικογένειας όταν νόσησε, τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό κινδύνου για τις υπόλοιπες γυναίκες της οικογένειας. Εξίσου σημαντικός φαίνεται πως είναι ο αριθμός των κρουσμάτων στην οικογένεια: όσο περισσότερα τα κρούσματα, τόσο μεγαλύτερος και ο κίνδυνος για τα υπόλοιπα μέλη.
Διαταραχές ή ιδιαιτερότητες της εμμήνου ρύσης και της κύησης
Στοιχεία υποδηλώνουν πως γυναίκες με πρώιμη έναρξη της εμμήνου ρύσης (πριν από το 12ο έτος της ηλικίας τους) ή με καθυστερημένη εμμηνόπαυση (μετά τα 55) αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο μαστό. Επίσης, η λήψη οιστρογόνων μετά την εμμηνόπαυση έχει συσχετιστεί με αυξημένα ποσοστά εμφάνισης της νόσου, με τον κίνδυνο να είναι ανάλογος του διαστήματος λήψης των οιστρογόνων. Ανάλογος συσχετισμός έχει προκύψει και για γυναίκες που παρέμειναν άτεκνες, που δεν είχαν πλήρεις κυήσεις (διάρκεια εννέα μηνών) ή που γέννησαν μετά τα τριανταπέντε τους χρόνια.
Παχυσαρκία και αύξηση του σωματικού βάρους
Τον Ιούνιο του 2009 ανακοινώθηκε από το Αμερικανικό Ίδρυμα για την έρευνα του Καρκίνου (AICR) ότι η συσσώρευση σωματικού λίπους σε ποσοστά άνω του κανονικού ευθύνεται για το 17% των κρουσμάτων καρκίνου του μαστού στις Η.Π.Α. Άλλα στοιχεία καταδεικνύουν πως η αύξηση του βάρους μετά την ηλικία των 20 ετών αυξάνει αναλογικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Όταν μάλιστα η αύξηση αγγίζει τα 16 κιλά, ο κίνδυνος αυξάνει σχεδόν κατά 68%. Ερευνητές έχουν παρατηρήσει ότι σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η ηλικία στην οποία προσλαμβάνονται τα κιλά: όσο μεγαλύτερη ηλικία, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος. Μια γυναίκα που προσλαμβάνει 10 ή και περισσότερα επιπλέον κιλά μετά τα 30 της ή περισσότερα από 6 κιλά μετά τα 40 της διατρέχει σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης της νόσου από μία γυναίκα που διατηρεί σταθερό το βάρος της. Ο κίνδυνος τριπλασιάζεται εάν ο δείκτης μάζας σώματος βρίσκεται στα μέγιστα επίπεδά του μετά την ηλικία των 50 ετών.
Αλκοόλ
Ο τρόπος με τον οποίο το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου του μαστού δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός στους ερευνητές. Πιθανότατα σχετίζεται με τη λειτουργία των οιστρογόνων, αλλά η υπόθεση αυτή δεν έχει ακόμη στοιχειοθετηθεί.
Πρόσφατες έρευνες έχουν, επίσης, αποκαλύψει τη σημασία της ηλικίας έναρξης κατανάλωσης αλκοόλ καθώς και της συχνότητας κατανάλωσης: άτομα που έπιναν σχεδόν καθημερινά από τα εφηβικά τους χρόνια αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με άτομα που δεν έπιναν καθόλου ή μόλις μία φορά την εβδομάδα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρατήρηση πως, μεγάλο ποσοστό γυναικών που παραδέχτηκαν ότι μεθούσαν τακτικά, αργότερα νόσησαν.
Στοιχεία υποδεικνύουν συσχέτιση της κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών και με την επανεμφάνιση της νόσου σε γυναίκες που είχαν ολοκληρώσει τη σχετική θεραπεία. Σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε το Δεκέμβριο του 2009 στο Διεθνές Συνέδριο ογκολογίας του Σαν Αντόνιο, άτομα που νόσησαν από καρκίνο του μαστού και καταναλώνουν με μετριοπάθεια αλκοόλ διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επανεμφάνισής του από εκείνα που πίνουν λίγο ή καθόλου οινοπνευματώδη ποτά.
Κάπνισμα
Σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατων ερευνών η κατανάλωση ενός πακέτου τσιγάρων ημερησίως, από γυναίκες προ της εμμηνόπαυσης και για εννέα περίπου χρόνια, αυξάνει δραστικά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού κατά σχεδόν 60%. Για γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση το ποσοστό μειώνεται στο 50%, αλλά ούτως ή άλλως είναι αφυπνιστικά υψηλό. Η διακοπή του καπνίσματος έχει αποδειχτεί πως είναι σε θέση να μειώσει το σχετικό κίνδυνο.
Έκθεση του στήθους σε ακτινοβολία
Η ιονίζουσα ακτινοβολία έχει προσδιοριστεί ως παράγοντας αύξησης του κινδύνου εμφάνισης της νόσου.
Προηγούμενος καρκίνος της μήτρας ή των ωοθηκών
Στοιχεία υποδηλώνουν πως γονιδιακές μεταλλάξεις που προκαλούν καρκίνο των ωοθηκών και της μήτρας είναι σε θέση να προκαλέσουν κακοήθη νεοπλασία και στο μαστό.
Άτυπη υπερπλασία ή άλλη προ-κακοήθης κατάσταση
Μολονότι δεν είναι όλες οι αλλοιώσεις ή όγκοι στο στήθος κακοήθεις και καρκινικοί, ορισμένες προετοιμάζουν το έδαφος για την εμφάνιση παθογόνων καρκινικών κυττάρων και καρκίνου στην ευρύτερη περιοχή του μαστού.
Λήψη αντισυλληπτικών δισκίων;
Τα περισσότερα αντισυλληπτικά χάπια περιέχουν οιστρογόνα, ο ρόλος των οποίων στην εμφάνιση καρκίνου του μαστού έχει καταδειχτεί ποικιλοτρόπως. Παρ’ όλα αυτά, οι μελέτες που αφορούν στη συσχέτιση καρκίνου του μαστού και αντισυλληπτικών χαπιών δεν έχουν συμπεράνει κάποια ισχυρή αλληλεπίδραση: φαίνεται πως η χρήση των εν λόγω χαπιών δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Συμπτώματα
Ο Καρκίνος ως ομάδα ασθενειών χαρακτηρίζεται από ορισμένα γενικά συμπτώματα, ενώ κάθε διακριτή του μορφή συσχετίζεται με ορισμένα ειδικά συμπτώματα. Τα ειδικά συμπτώματα που χαρακτηρίζουν εν γένει τις εκάστοτε παραλλαγές του καρκίνου του μαστού - η φύση και η έκταση των οποίων ποικίλλει – είναι τα εξής:
Εξόγκωμα, ογκίδιο ή σκλήρυνση στην ευρύτερη περιοχή του μαστού και/ή της μασχάλης.
Έκκριση υγρών ή αίματος από τη θηλή του μαστού.
Διόγκωση λεμφαδένων της μασχάλης.
Έλξη του δέρματος ή της θηλής προς το εσωτερικό του μαστού (εισολκή δέρματος).
Αλλοιώσεις του δέρματος (όψη φλοιού πορτοκαλιού).
Ερυθρότητα, φλόγωση, ευαισθησία ή πόνοι στο στήθος.
